رابطه بین ساختار محله‌ای و ترس از جرم )مورد مطالعه: شهر کرج)

ترس، آشکارترین واکنش اجتماعی به جرم است که عواقب آن در جامعه و تعاملات اجتماعی بسیار شایع و شدید است. ترس می‌تواند شامل اجتناب کامل از اجتماع یا دوری از عوامل تهدید کننده باشد. از آنجایی که جامعه بی‌جرم امکان ناپذیر است، پس همواره میزانی ترس از جرم در جامعه وجود خواهد داشت. بنابراین هدف کلی این تحقیق، بررسی جامع و درک بهتر رابطه بین عوامل محله‌ای با ترس از جرم شهروندان به عنوان یک مسئله اجتماعی تاثیر گذار در انسجام و کارکرد جامعه است. این مطالعه به روش پیمایش اجتماعی و با ابزار پرسشنامه محقق ساخته انجام گرفته است. نمونه مورد مطالعه 413 نفر از ساکنین 18 سال به بالای شهر کرج می‌باشندکه به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شده‌اند. آزمون فرضیه‌های تحقیق نشان دادند که بین متغیرهای تعلق خاطر به محله، روابط همسایگی، بی‌نظمی فیزیکی، بی‌نظمی اجتماعی، تنوع قومیتی محله سکونت و رضایت از پلیس با ترس از جرم رابطه معناداری وجود دارد. در مجموع یافته‌ها چارچوب نظری تحقیق (نظریه بی‌سازمانی اجتماعی) را تأیید کردند.  نتایج تحقیق نشان می‌دهد: محیط فیزیکی محله‌های شهر عامل بسیار مهمی در میزان ترس از جرم ساکنین است. بدین ترتیب نشانه‌های بی‌سازمانی در محله‌ها می‌تواند به طور مستقیم بر نرخ جرم، رضایتمندی از پلیس و سطوح ترس از جرم میان شهروندان در فضای شهر تأثیر بگذارد. همچنین مشخص شد که روابط میان ساکنان تابع نابسازمانی اجتماعی و منازعه فرهنگی است و ترس از جرم نیز در تقابل این دو عامل افزایش می‌یابد.